Wie draagt bij koop via internet het risico van de (uitgebleven) bezorging? Zeker in ‘coronatijd’ zijn er door consumenten behoorlijk wat aankopen gedaan via internet. Voor nieuwe schoenen kon je immers (tijdelijk) niet meer shoppen bij de lokale schoenenwinkel. Het gevolg hiervan was dat de verkoper niet leverde door het product aan de koper te overhandigen. Het tasje met de schoenendoos ging immers niet over de toonbank. In veel gevallen leverde de verkoper het product via een pakketdienst zoals DHL of PostNL.

Meestal gaat levering op afstand, middels een pakketdienst, goed en worden de bestelde schoenen (tijdig) bezorgd. Maar wie draagt de risico’s van een (uitgebleven) bezorging? Wat als het pakketje niet of beschadigd bij de koper aankomt?

een (consumenten)koopovereenkomst

Zoals ook besproken is in dit artikel over de consumentenkoop van een tweedehands auto, is sprake van een consumentenkoopovereenkomst in het geval iemand privé (dus niet voor zijn beroep of bedrijf) een koopovereenkomst sluit met een professionele verkoper (zoals een schoenenwinkel). In dat geval wordt de particulier aangemerkt als consument en is het consumentenbeschermingsrecht op de koopovereenkomst van toepassing.

In het geval vaststaat dat sprake is van consumentenkoop, dan komt de consument een hoge mate van (rechts)bescherming toe. Dat geldt ook in het geval het pakketje niet bij de koper aankomt of defect blijkt te zijn.

het risico van de (onjuiste of uitblijvende) bezorging

In art. 7:11 lid 1 Burgerlijk Wetboek heeft de wetgever vastgelegd dat risico’s die kleven aan het gekochte product pas van de verkoper op de koper overgaan zodra de koper het product heeft ontvangen. Dat betekent dus dat als een verkoper voor de levering van een nieuw paar schoenen gebruik maakt van een pakketdienst, de risico’s voor het zoekraken of beschadigen van de schoenen voor rekening van de verkoper komen. Wie draagt bij koop via internet het risico dus van de uitgebleven bezorging? De verkoper!

Een zaak waarbij een dergelijk risico zich voordeed, heeft in 2021 gediend bij de Rechtbank Rotterdam. Het ging daarbij om het volgende. De koper had een antieke munt gekocht en had de koopprijs van EUR 850 (exclusief EUR 10 verzendkosten) vooruit betaald. Vervolgens heeft de verkoper de munt opgestuurd via PostNL. Vast staat dat de koper de munt niet heeft ontvangen. Omdat de verkoper weigerde de koopprijs terug te betalen, is de koper een procedure gestart.

In de procedure vordert de koper dat de verkoper wordt veroordeeld de koopprijs terug te betalen, te vermeerderen met (proces)kosten en rente. De verkoper stelt dat hij niet aansprakelijk zou zijn voor het handelen door c.q. de fouten van PostNL. Het risico van het niet-ontvangen zou dus bij de koper liggen. De kantonrechter gaat hieraan voorbij en overweegt dat het risico pas overgaat op de koper op het moment dat de munt aan hem zou zijn afgeleverd. Nu de munt niet aan hem is afgeleverd en aflevering onmogelijk is geworden omdat de verkoper niet nog zo’n munt bezit, ontbindt de kantonrechter de overeenkomst en wijst hij de vordering van de koper tot terugbetaling van de koopsom toe.

De kantonrechter overweegt dat het risico pas overgaat op de koper op het moment dat de munt aan hem zou zijn afgeleverd.

tot slot

Heeft u vragen naar aanleiding van deze bijdrage? Aarzel dan niet om contact op te nemen met onze specialisten.